دانلود،علمی،سرگرمی

همفری دیوی دانشمند انگلیسی در 17 دسامبر سال 1778 در پنزانس انگلیس بدنیا آمد دیوی پسر ارشد خانواده اش بود که از طبقه متوسط جامعه بودند او تحصیلات ابتدایی را در مدرسه گرامر که در نزدیکی پنزانس بود آغاز کزد و آغاز تحصیلاتش در سال 1793 بود دیوی هنگامی که نزدیک داروفروش جراح شاگردی می کرد برنامه خودآموزی شامل الهیات، جغرافیا، هفت زبان و تعدادی موضوعهای علمی برای خود طرح ریزی کرد به مطالعه فلسفه پرداختو از طریق آثار نیکلسن و لاووازیه شیمی آموخت او بسیار مهربان و سر زنده بود و قوه تخیل قوی داشت او دوستدار ترکیب کردن برای ساختن شعر بود همچنین آتش بازی، ماهیگیری، دویدن و جمع آوری مواد معدنی از دیگر تفریحات او بود یکی از عادات او و علایقش این بود که یک جیبش را با قلاب ماهیگیری پر کند و جیب دیگرش را با نمونه های سنگ که جمع آوری کرده بود او هرگز علاقه قلبیش به طبیعت را از دست نداد در جوانی بسیار بی ریا و ساده دل بود او با دیویس ژیلبرت دوست صمیمی بود بعدها ژیلبرت(رئیس جمهور جامعه سلطنتی) (30 – 1827) به او پیشنهاد داد که از کتابخانه اش استفاده کند و به او یک لابراتوار شیمی داد که در آن دوران بسیار نادر و عالی بود او در آنجا با طبیعت گرما، نور و الکتریسیته آشنا شد او در لابراتوار کوچکش گاز نیترو اکسید(گاز خنده آور) را آماده و اسنشاق کرد و ادعا کرد که این گاز خواص بیهوش کننده دارد در سال 1807 او به عنوان منشی جامعه سلطنتی برگزیده شد در سال 1815 دیوی لامپ بی خطری را اختراع کرد که نامش را در تاریخ زنده کرد این دانشمند انگلیسی در فیزیک و شیمی تحقیقات جالب و جامعی کرد سدیم، پتاسیم، کلسیم، باریم، منیزیم و استرانسیم را جدا کرد مطالعاتی در باب گاز خنده آور کرد در الکتروشیمی بررسی های عآلمانه ای کرد چراغ بی خطری را که دیوی اختراع کرد خطر انفجار در معادن ذغال سنگ را از بین برد.

اگر چه شیمیدانان از زمان درازی احتمال داده بودند که خاکهای قلیایی اکسید فلزهایی باشند با این حال طبیعت سود و پتاس تا اوائل قرن 19 مورد بررسی قرار نگرفته بود حتی لاوازیه در اینمورد نظر مشخصی ناشت او نمی دانست که جزء اصلی سود و پتاس چیست و حدس می زد که ازت یکی از اجزای تشکیل دهنده این مواد است به نظر می رسد که این اشتباه از شباهت میان نمکهای سدیم و پتاسیم با نمکهای آمونیوم مایه گرفته است امتیاز تعیین این اجزا از آن دیوی است ابتدا ناکامی عرصه را بر وی تنگ کرده بود به این معنی که نمی توانست به کمک یک پیل گالوانیک از سود و پتاس فلز استخراج کند به زودی وی به خطای خودش پی برد و فهمید که با به کار بردن محلول آبی اشباع شده وجود آب مانع از تجزیه نمکها می شود در اکتبر سال 1807 دیوی تصمیم گرفت که پاس بی اب را ذوب کند و به محض اینکه با این مذاب، الکتورلیز را شروع کرد دانه های کوچک مشابه جیوه و دارای جلای فلزی در روی قطب منفی که در ماده مذاب قرار داشت ظاهر شدند برخی از دانه ها فوراٌ‌ به حالت انفجاری سوختند و شعله درخشانی پدید آوردند در حالیکه بقیه آنها آتش نگرفتند بلکه کدر شدند و با قشر نازک سفیدی پوشیده شدند دیوی از تجربه های متعددی که در این زمینه کرد نتیجه گرفت که آن دانه ها همان ماده ای هستند که وی در جستجویش است و این ماده هیدروکسید پتاسیم است که شدیداٌ‌ قابل اشتغال می باشد دیوی آن فلز را به دقت مورد بررسی قرار داد و متوجه شد که وقتی با آب ترکیب می شود شعله حاصل از واکنش، ناشی از یوختن هیدروژن آزاد شده از آب است وقتی دیوی بر وری فلز تهیه شده از هیدروکسید پتاسیم بررسی های لازم را انجام داد به فکر جستو در هیدروکسید پتاسیم افتاد و با به کار بستن همان دوش قبلی موفق به جدا کردن فلز قلیایی دیگر شد در زمان کوتاهی این دانشمند بررسی دقیق خواص پتاسیم و سدیم را به انجام رساند برخی شیمی‌دانان در باره طبیعت عنصری سدیم و پتاسیم تردید داشتند و تصور می کردند آن دو ترکیبات قلیایی ها با هیدروژن هستند تا سرانجام گی لوساک و تنار به طور وقعی ثابت کردند که آنچه را که دیوی به دست آورده است در حقیقت عناصر ساده می باشند.

منیزیم فلزی را نخستین بار در سال 1808 دیوی به دست آورد وی برای این کار به همان روشی متوسل شد که برای تهیه سدیم و پتاسیم پیش گرفته بود.
گذشته از این عناصر دیوی موفق به کشف کلسیم- باریم و استرانیم نیز شد وی ثابت کرد که عناصر شیمیایی به عنوان مواد اصلی قدرت اسیدی یا قدرت قلیایی عمل نمی کنند و نتیجه گرفت که خواص شیمیایی تابعی از آرایشهای نسبی و نیز تابعی از ترکیبات ماده اند دیوی نشان داد که اکسیژن در واکنشهایش با اسید اوکسی موریاتیک هرگز بدون وجود آب تولید نمی شود و این اسید را جزو عناصر قرار داد و آن را کلر نامید.

او ماهیت و خواص اساسی ید را روشن ساخت فقط با کار سه ماهه در مورد گاز انفجاری آتشدمه، تائید کرد که عنصر اصلی تشکیل دهنده آن متان است و فقط دردما های بالا آتش می گیرد از میان کلیه کسانی که در باره پیل ولتا کار کرده اند دیوی همواره تیز هوشتر از همه بود او از آغاز به نظریه واکنش شیمیایی تولید برق ترکیبها را به عناصر متشکله خود تجزیه می کند واجسام جدیدی را با ترکیب بوجود نمی آورد وی همچنین رئیس مؤسسه گازدرمانی تامس بدوز در کلیفتن شد پس از 5 سال که اولین کتاب شیمی خود را قرائت کرد در مؤسسه پادشاهی به تدریس و سخنرانی در شیمی مشغول شد و آنجا را به مرکزی برای تحقیقات پیشرفته تبدیل کرد و خود نیز بیشتر حیات شغلیش را در آنجا گذرانید دیوی در رساله ای قدیمی به نظریه گرمایی لاوازیه به علت وارد کردن مواد تخیلی و واژه ذهنی گرمایی حمله کرد و نظریه ای پرداخت که در آن گرما همچون حرکت و نور به عنوان ماده انگاشته می شد. به جای واژه گرمایی عبارت حرکت رانشی را پیشنهاد داد. دیوی سرانجام در 29 مه سال 1829 در شهر ژنو سوئیس درگذشت در حالیکه 51 سال داشت